Teach Me; To Love

 DOS

------     ;      ------

"Ngayon na pala malalaman kung sino yung representative 'no?" Won asked while sipping in his  tumbler. May laman yoong chocolate drink. I flipped a page in my book.

 

"It's just a friendly competition. Kahit hindi na seryosohin." I said fixing my glasses a bit. Hindi na dapat seryosohin pero sinong tanga ang nag review kagabi? Inabot din ako ng alauna kaka skimmed ng notes ko noong mga naka raang grading dahil may palagay talaga ako at malakas ang loob ko na kasali ako sa representatives.

 

"Congratulations Sunoo and Jay. Huwag niyong ipapatalo ang section niyo." and I was right. Tamang hinala naman ako masyado.

 

I awkwardly smiled at my teacher ng pinatayo kami ni Jay. I look at him. He's tall and he have a body of a basketball player. Akala mo parang laging handa makipag bugbugan sa kanto ganon. He look at me bago muling binalik ang tingin sa una. Nag bow pa ng kaunti bago umupo. Bait naman.

 

Hindi na nag klase si Maam at pinapunta nalang kami ni Jay sa una. Ni review niya kami para mamaya at hindi naman nila sinabi! Ang mananalo daw na section para sa Quiz Bee ay matik na idadayo sa ibang school. I sighed. Good thing I reviewed my notes.

 

"Ayun lang. Pwede na kayong bumalik sa upuan niyo," Maam Castillio, or we call his sometimes Maam Science para mabilis tandaan look at at us before saying something.

 

"And nga pala, who excels the most in Science?" she asked. Halos nag tinginan sa akin ang mga kaklase ko.

 

"Si Sunoo po!" sabay sabay nilang sagot. Eh?

 

"How about English?"

 

"Si Sunoo po ulit!" What?!

 

"Math?"

 

"Si Sunoo po talaga Maam!" Wait! Hold on! Anong nangyayari?!

 

"Maam ako po magaling sa jakstone!" Agad kong sinamaan ng tingin ang mga kaklase ko. I found this action unnecessary kay Maam. May ipapagawa siya for sure that's why I sent daggers to my classmates. I cant handle it kung may ipapagawa pa sa akin.

 

May dapat pa akong gawin sa SC Office, may mga dapat pa akong iplano para sa dadating na event. Hindi naman ako si Wonder Woman kaya hinay hinay lang. Baka kunin ako ng maaga ng langit!

 

"Mister Kim?" malambing na tawag ni Maam.

 

"Yes po?" tangina! Ayaw ko po Maam!

 

"Come to my office please." she said bago lumabas ng room. Halos maiyak ako ng marinig ang bell at ang tawanan ng mga kaklase ko.

 

"Go Pres! Kaya mo yan!"

 

"Pakyu kayo!" I said kaya nagtawanan sila.

 

"Ay hala ang dugyot naman Pres."

 

"Ipapakalat namin 'to. Yung President ng SC namamakyu." I rolled my eyes when I hear them laugh.

 

We're pretty solid at sila na din lang naman ang nagiging kaklase ko since 1st year. I know naman na hindi nila iyong ikakalat dahil may sarisarili naman kaming baho dito. I closed the door before walking towards Mrs. Castillo's office. Nakakatamad naman.

 

Napalingon ako sa Cafeteria. May mga bimubili doong estudyante na naka PE uniform. I bit my lower lip ng lumiko ang lakad ko. Pa segway naman sa Cafeteria. Pumasok ako doon at halos mabilaukan ng makita si Sumghoon at Jake doon. PE nila so pwedeng nandito din si-

 

"Ow, yung anghel," I sighed deeply.

 

"Kapag talaga maganda ang araw mo hindi pwedeng hindi yon masisira 'no?" nagtuloy tuloy lang ako sa paglalakad. Lumapit ako sa nag titinda ng tinapay doon at saka bumili.

 

"Mintchoco flavor please," I requested. Ngumiti naman yung babae at saka kumuha ng sinabi ko.

 

"Miss pa add na din ng Chocolate flavor," ang kapal be. I raised my eyebrow sa lalaking nakisingit.

 

"Kapal mo Sir. Ikaw ang magbabayad?" tanong ko. Nakatingin na ngayon samin yung nagtitinda, hindi alam kung iaadd nga yung sinabi ni Heeseung o hindi.

 

"Hindi. Ikaw, mapera ka naman e." he said before looking at me. I scoffed. Ang kapal ng mukha. Napa irap nalang ako bago bunutin ang wallet ko sa bulsa ng palda ko.

 

"Just kidding." he chuckled bago binigay ang card na provided ng Academy.

 

May points doon na ilalagay para makabili ng pagkain dito sa loob. I blinked ng ibigay na sa amin ang binili si Heeseung. Binigay niya naman sa akin yung Mintcho flavor bago kinuha yung kanya.

 

"Oh, tinitingin tingin mo dyan?" my brows knotted when he just stand infront of me. Nakatingin sa akin.

 

"Gusto mo?" inaro ko ang Mintcho flavor bread sa kanya. Tumingin naman siya doon before he chuckled.

 

Bakit? Siya naman ang nag bayad nito a.

 

"Hindi mo ba itatanong kung bakit binayaran ko?" natatawa niyang tanong. I shrug, binuksan na yung tinapay.

 

"Desisyon mo yan e, wala ako sa lugar para i question 'yon." inaro ko muli sa bibig niya yung tinapay kaya halata ko sa mukha niya ang gulat.

 

Huh?

 

I bit my lower lip ng maisip ang posisyon namin.

 

Nagmukhang susubuan ko siya ng tinapay! Oh my god! Lupa kainin mo na ako. I heard him chuckled kaya lalo kong naramdaman na nag init ang pisngi ko.

 

"Tch. What will I do to you?" after chuckling, he looked at me. Bakas sa labi ang tinatagong ngisi.

 

Binawi ko na din yung kamay ko kasi naisip ko na awkward pala. We'll wala namang malisya kasi normal naman iyon. Diba?! Sinusubuan ko din naman si Won ng pagkain kapag meron ako. But Won is my bestfriend! More to say, his like my brother already!

 

Si Heeseung! Hindi ko nga tinuturing na kaibigan tong mokong na ito?! So bakit?!

 

Naputol ang pag iisip ko ng hawakan niya ang pulso ko bago kagatan yung hawak kong tinapay.

 

"I can't let the girl pay for a man's food right?" he said before winking!

 

Nag init ang pisngi ko at nagulat pa ng magsigawan yung mga tao sa Cafeteria. I look at them and they're Heeseung's classmates!

 

"Ayiie! Barko! Barko!"

 

"Lubog ka na Sunghoon! Heeseung lang sakalam!"

 

"Heeseung ang lakas mo!"

 

Halos masapo ko ang mukha ko. I look at Heeseung pero nakangisi lang ang gago sa mga kaibigan niya habang masayang kumakaway na parang nangangandidato.

 

Wow! I really hate this guy!

 

Halos magdabog ako papunta sa office ni Maam. Sinabi ko lang na maganda ang araw ko pero hindi talaga. Grabe iba talaga ang kapangyarihan ng hudas na Heeseung na iyon. Nakakapang init ng ulo.

 

"Sunoo, about doon sa sinabi ko kanina," she paused kaya kinabahan ako. Jusko Maam ano na naman pong ipapagawa niyo sa akin? Sana ginawa niya nalang akong PA kung ganito ang mangyayari.

 

"I'll borrow some of your time. One hour and thirty minutes. Bahala ka kung kelan ka pwede, just tutor this person,"

 

Halos mapanganga ako sa sinabi niya. Wala sa plano ko ang may teachis kaya hala bakit ako na punta dito?

 

"I noticed your excellent performance sa major subject na dapat i take lalo na sa upcoming greade levels so I want you to take this opportunity. We can't handle this person that's why we thought he'll cooperate more if he's with someone around his age," nagtuloy tuloy lang si Maam.

 

Napakuyom ang kamao ko na nakapatong sa hita ko. Hindi yon kita ni Maam because thise's a table between me and his. Natatakluban ang kamay ko. They're cold. Andito na naman ako sa punto na ito.

 

"I'll give you extra credits just please agree with this tutoring. You'll enhance your communication skill at saka makakatulong ka sa kapwa mo. Ayaw mo ba noon, anak?" I smiled boredly at his.

 

Ayoko.

 

"Hindi na po kaylangan ng extra credits Maam,"

 

Ayoko. Please bawiin niyo yung sinabi niyo.

 

"I'll accept it po. It'll make it unfair po sa iba niyong students kung mag kaka credits ako dahil lang tumulong ako. I'll do it po to help, I can deal with my grades po."

 

I faked my tone to make his believe that I really want to be a tutor to help. Fuck people when they make us do the fucking worst. Walang buhay akong lumabas sa office ni Maam. She thanked me and praised me about my humbleness and kindness.

 

Tangina! Tangina talaga! Wala ako sa sarili na pumunta kung saan. Kung saan lang ako dalhin ng paa ko habang nag iisip kung anong dapat kong gawin. Lunch na naman at mamayang 1 pm ang Quiz Bee.

 

"Tangina." I whispered. I breathe out heavily bago mapansin na tumutulo na ang luha ko.

 

Nakaka asar naman na feeling mo hindi ka pwedeng tumanggi sa request ng nakakatanda sa iyo. Since I was a child, tinatak na iyon sa utak ko. Kapag mas matanda sa iyo, mas madami silang alam. Respect them and always agree with them. Papunta ka palang pabalik na sila so they know more. But what if what they want didn't really suits us? Thise's no place for opinion ganon? Porket bata ka hindi ka na pwedeng magsalita?

 

"Hey," napaiktad ako ng may biglang humila sa akin.

 

"Let go of me," I whispered. Hindi ko alam kung sino iyon kaya pwersahan kong binawi ang kamay ko. I wiped my tears to look who pulled my arm.

 

"You can cry pero huwag kang masyadong tanga. Hindi ka makaka iyak kung patay ka na." he harshly said before pointing to somewhise.

 

I look at it. Oh, under construction at kung hindi niya ako nahila ay nag nahulog na sana ako sa manhole na nasa daan.

 

"Thank you." I whispered. Nag crack pa ang boses ng magsalita.

 

"Tsk." hinila niya agad ako papunta sa dibdib niya at sinubsob ang mukha ko sa kanya. Hawak niya naman ang ulo ko habang nag lalakad. Chansing na 'to a.

 

"Hoy ano ba! Bitawan mo nga ako," pinalo ko ang dibdib niya pero ang tigas naman. Yung palad ko pa ata ang nasaktan.

 

"Shut up. Makikita ka nilang uhugin." Tumigil kami at saka niya lang binitawan ang ulo ko I look around at nakita na nasa may likod kami, doon sa lugar kung saan una ko siyang nakita.

 

"Sinong nagpaiyak sayo?" I can hear the concern in his voice. Natawa naman ako bago pinahid ang luha.

 

"Bakit? Reresbak ka?" I teased.

 

"Hindi. Sino ka ba?" he boredly said.

 

Barumbado talaga. Inis kong pinahid sa kanya ang basa kong kamay kaya agad siyang lumayo sa akin na paHeeseungg nandidiri.

 

"Yuck! Ang dugyot naman. May uhog ng nga yung uniform ko pati ba naman ako lalagyan mo din ng sipon?" nandidiri niyang bulyaw sa akin. I laugh at his remarks. Mas maarte pa sa babae amp. That's just tears! Grabe sa uhog ha.

 

 "So why are you crying?" he asked again.

 

"Mababa lang ang dahilan. Hindi importante," I shrug. Maybe Ma'am Castillio's request just triggered something from my memory.

 

"Hmmm, you want to vent?" I look at him. Nakatingala na ngayon sa ulap na nasa taas namin. Tumingala din ako at ngumiti. Feeling better now.

 

"Uhmm no," I shook my head. Kita ko sa gilid ng pangingin ko ang pagsulyap niya sa akin.

 

"Feeling better?" he asked again. I look at him to smile before nodding.

 

"Thank you,"

 

Hindi ko alam na siya pa mismo ang magkikita sa vulnerable state ko. Ni wala din akong ideya kung paano niya ako nakitang umiiyak. Kung paano siya napadpad doon at hinigit nalang ako bigla. We'll kahit ano man yoon, I feel thankful. I'm thankful because in my most unexpected days, he's hise. He's a very unexpected person who'll suddenly came in the most unexpected events.

 

"May Quiz bee kayo mamaya diba?" he asked again. Nakatingin na sa mga ulap.

 

"Yup. Good luck kila Sunghoon," I heard him tsk kaya napatingin ako sa kanya.

 

"Pangit mo naman mag good luck kung hindi para sa akin," my eyes widened when he said that.

 

Ano bang pinag sasabi nito? Hindi naman siya ang lalaban si Quiz bee si bakit siya ang i gohoodluck ko? Ano? Goodluck sa pag hinga? Sana mabuhay ka ng matagal?

 

"Bakit ikaw ba ang lalaban? Sana kasi ginalingan mo din sa Science para naman magkalaban tayo," I shrugged my shoulders at him. Yumuko naman siya at umiling.

 

"Tulog ako sa klase," halos matawa ako sa sinabi niya. I say, tularan si Heeseung! Isang huwarang mag aaral!

 

Hindi ko na napigilan ang tawa ko and a chuckled comes out.

 

"Tawa," irap niya. Ang taray talaga! Parang babae.

 

"Hire," bigla siyang may inabot sa akin. I arched my eyebrow when i look at his hand.

 

"What's this?" lumapit na ako para kuhanin ang inaaro niya sa akin. A chocolate lollipop.

 

"Lollipop. Hindi mo alam?" pisopo niyang sagot kaya sinamaan ko siya ng tingin. Napaka talaga.

 

"Bobo, alam ko. What I mean is para saan?" sinuri ko pa kung anong klaseng lollipop yoon.

 

"Eat that before taking the quiz. It have my charm so eat it so you'll do well. Ace it, President. Goodluck." pinat niya pa ang ulo ko bago umalis sa harap ko.